Saga tegundarinnar
Þýski schäferhundurinn (e. German Shepherd, Alsatian, þ. Schäferhund) er sennilega frægasta hundakyn sem komið hefur frá Þýskalandi. Þessir hundar eru annálaðir fyrir trygglyndi, greind, hugrekki og aðlögunarhæfni. Þeir henta ákaflega vel til þjálfunar og eru mikið notaðir til lögreglu- og herstarfa, sem leitar- og björgunarhundar og einnig sem blindrahundar.
Þjóðverjinn Max von Stephanitz ræktaði þýska schäferhundinn upphaflega til að sinna fjárgæslu, eins og nafnið gefur til kynna. Von Stephanitz hafði afburða þekkingu á ýmsum þáttum sem sneru að líffærafræði og þróun spendýra, og þá sérstaklega rándýra (carnivora), og tókst með mikilli vinnu að rækta þetta hundakyn undir lok 19. aldar. Þýsku fjárhundarnir urðu fljótlega vinsælir, og ekki bara innan þýsku landamæranna, heldur breiddust þeir fljótt út til nágrannaríkja, nú eru þeir algengir og einn vinsælasti fjölskyldu hundurinn um allan heim.
Reyndar eru menn ekki alveg sammála um forsögu þýska schäferhundsins áður en von Stephanitz kom til. Sumir segja að kynið eiga uppruna sinn í æxlun mismunandi fjárhunda í Þýskalandi um nokurra alda skeið, en aðrir telja að það hafi komið fram vegna pörunnar þýskra fjárhunda af ákveðnu kyni sem nú er útdautt, og úlfa, sem voru algengir í skóglendi Þýskalands fyrr á öldum. Menn eru þó sammála um að von Stephanitz hafi lokið verkinu og kallað fram þá eiginleika sem þýski fjárhundurinn er þekktur fyrir.
Von Stephanitz kynnti þýska fjárhundinn, eins og við þekkjum hann, á sýningu í Hannover árið 1882. Hann stofnaði ennfremur fyrsta hundaræktarfélagið í kringum þetta nýja hundakyn sitt og nefndist það Verein für Deutsche Schäferhunde (SV),stofnsett 22. Apríl 1899.
Þýski schäferhundurinn er mjög umburðarlyndur. Margir hafa haft dýr af öðrum tegundum á heimili með þeim, svo sem ketti,og önnur dýr virðist slíkt sambýli oft heppnast mjög vel. Þýskir fjárhundar geta verið varir um sig meðal ókunnugra en fyrst og fremst eru þeir vinnuhundar, þeir þurfa oft að hafa eitthvað fyrir stafni og þess vegna er mikilvægt að fólk sem fær sér þýskan schäferhund, sinni honum vel og sjái honum fyrir mjög góðri hreyfingu.
Aðalsmerki þýskra schäferhunda er húsbóndahollusta og það hversu auðvelt er að þjálfa þá. Góður fjárhundur er ekki fjandsamlegur við ókunnuga en er öruggur með sig og stendur á sínu. Hundarnir sýna börnum umhyggju og gæta þeirra stundum eins og þau væru lömb eða kiðlingar. Börn geta hamast í þýskum schäferhundum þar sem þeir eru ákaflega jafnlyndir, en ekki er rétt að mæla með slíkum látum undir venjulegum kringumstæðum, nema börnin þekki vel til viðkomandi hunds.
Þjóðverjinn Max von Stephanitz ræktaði þýska schäferhundinn upphaflega til að sinna fjárgæslu, eins og nafnið gefur til kynna. Von Stephanitz hafði afburða þekkingu á ýmsum þáttum sem sneru að líffærafræði og þróun spendýra, og þá sérstaklega rándýra (carnivora), og tókst með mikilli vinnu að rækta þetta hundakyn undir lok 19. aldar. Þýsku fjárhundarnir urðu fljótlega vinsælir, og ekki bara innan þýsku landamæranna, heldur breiddust þeir fljótt út til nágrannaríkja, nú eru þeir algengir og einn vinsælasti fjölskyldu hundurinn um allan heim.
Reyndar eru menn ekki alveg sammála um forsögu þýska schäferhundsins áður en von Stephanitz kom til. Sumir segja að kynið eiga uppruna sinn í æxlun mismunandi fjárhunda í Þýskalandi um nokurra alda skeið, en aðrir telja að það hafi komið fram vegna pörunnar þýskra fjárhunda af ákveðnu kyni sem nú er útdautt, og úlfa, sem voru algengir í skóglendi Þýskalands fyrr á öldum. Menn eru þó sammála um að von Stephanitz hafi lokið verkinu og kallað fram þá eiginleika sem þýski fjárhundurinn er þekktur fyrir.
Von Stephanitz kynnti þýska fjárhundinn, eins og við þekkjum hann, á sýningu í Hannover árið 1882. Hann stofnaði ennfremur fyrsta hundaræktarfélagið í kringum þetta nýja hundakyn sitt og nefndist það Verein für Deutsche Schäferhunde (SV),stofnsett 22. Apríl 1899.
Þýski schäferhundurinn er mjög umburðarlyndur. Margir hafa haft dýr af öðrum tegundum á heimili með þeim, svo sem ketti,og önnur dýr virðist slíkt sambýli oft heppnast mjög vel. Þýskir fjárhundar geta verið varir um sig meðal ókunnugra en fyrst og fremst eru þeir vinnuhundar, þeir þurfa oft að hafa eitthvað fyrir stafni og þess vegna er mikilvægt að fólk sem fær sér þýskan schäferhund, sinni honum vel og sjái honum fyrir mjög góðri hreyfingu.
Aðalsmerki þýskra schäferhunda er húsbóndahollusta og það hversu auðvelt er að þjálfa þá. Góður fjárhundur er ekki fjandsamlegur við ókunnuga en er öruggur með sig og stendur á sínu. Hundarnir sýna börnum umhyggju og gæta þeirra stundum eins og þau væru lömb eða kiðlingar. Börn geta hamast í þýskum schäferhundum þar sem þeir eru ákaflega jafnlyndir, en ekki er rétt að mæla með slíkum látum undir venjulegum kringumstæðum, nema börnin þekki vel til viðkomandi hunds.
